dag 9

Wakker geworden in een maanlandschap, Nei-Mengu oftewel Binnen-Mongolie, maakt zijn verwachtingen waar. Dust in the wind. De hemel is er helder, de vlaktes zijn kaal. Het is niet voor niets dat de Chinese versie van NASA in deze contreien opereert. 

Er komt een jongetje uit Henan province naast me zitten. Zijn Mandarijn is aangenaam en sparren gaat top. Hij gaat me la famiglia chillen in Baotou. Hij ziet er jong uit, toch reikt hij me een sigaret toe. Zijn broers zijn er ook bij en we staan lekker te hotboxen in de coupe. 

Baotou, stad van het hert, van de herder, van de kudde. Het is het Wilde Westen van China en de Mongolen zijn haar cowboys. De mensen zijn rouw en hard net als de producten. Olie, trucks, cement en vlees stellen hier de norm.

In de supermarkt is de sterke drank het goedkoopst. 2 euro voor een literfles van 60%. Er valt hier niet veel te beleven, is mijn conclusie. Verderop staan grote vaten zelfgebrouwen sterk. Ernaast shotglaasjes, proberen mag. Ik pas, het is half 10 's ochtends.

Midden in de stad is een vallei, waar ik het volgens de hostesse fijn zal hebben. Het hostel gebrekkig aan WiFi, douche, elektriciteit (bij aankomst) en Engels sprekend personeel is aandoenlijk en romantisch.

De vallei is gigantisch, een eerbetoon aan de grasvlaktes. Je kunt een fiets huren maar de borg van 200 yuan draag ik niet op zak. Dan maar lopen. Koppig als ik ben zal ik deze woorden nog vaak tegen mezelf zeggen deze reis. De vlakte is een oase, herders met kuddes schapen. Herten, wilde paarden, roofvogels en vliegers. Baotou een stad van vliegers en goedkope sterke drank. Hazes zou een prima burgemeester zijn geweest. 

Nu lekker aan de BBQ. Ik heb pils, bonen en pinda's in het zuur, eveneens rettich met wortel, een kan thee staat klaar en alles wat van de grill komt smelt op mijn tong. Om de hoek is een voetbalveldje. Een speler op het veld draagt een Ajax shirt. Zou het Hazes zijn? 

Een oude man komt naast me zitten en vraagt of ik Meiguoren (Amerikaan) ben, zodra dit door mij ontkent wordt. Begint de man een betoog over de VS waar ik alleen maar op kan knikken, reageren zit er niet in. Het eenzijdige relaas wordt afgesloten met een shot perzikkenlikeur en ik verlaat het terras.

Bij het voetbalveld gaan zitten. Na de bal opge-eisd te hebben en de trucendoos tevoorschijn te halen. Laten ze me meedoen. M'n timberlands zijn niet geschikt en er wordt naar mijn maat gevraagd. 44, ja daar hebben ze er wel eentje mee rondlopen. Hij eruit, schoenen uit, schoenen aan en ik erin. Da man met het Ajax shirt zit bij me in het team. Na afloop op de foto met pa en zoon Ajax. 

Terug in het hostel zit een Shanghainees bij me op de kamer. Bless them, they speak English. Hij legt me simpel uit wat het probleem van China is: te veel mensen, te weinig resources. Samen met de hosteleigenaar wordt er een plan gemaakt voor morgen. De woestijn in. Enfin. Wo hen lei. Slapen het devies.