Dag 25+dag 26

Lonely at the top.

Solonaise,even wat tijd met jezelf doorbrengen. 

De eerste dag in mijn leven waarop ik nul interactie heb met mijn medemens.

In het zwembad koop ik een zwembril voor drie euro.

Hij zit strak op mijn kop en ik trek honderd baantjes.

Ik keer terug in het appartement, het is er stil.

Er staan vier liedjes op mijn telefoon. Ik luister ze alle vier voor enkele uren achter elkaar.

Op het balkonnetje staat een plant.

Ik maak het appartement schoon. Doe 100 pushups, trek een flesje baijiu weg en ga op bed liggen. Mijn sociale dieptepunt is voltrokken.

Eenzaamheid, wat ben je onaangenaam gezelschap. 

De volgende ochtend begin ik om 09:00 uur aan mijn 28 uur durende treinreis naar Guangzhou. 

Mijn reisgezelschap bestaat uit vijf perziken, twee bakken noodles, mijn ereader en honderden Chinezen. 

Het is de trek naar de grote stad, het rijke oosten des lands. Ieder die ik spreek is op zoek naar God, oftewel geld. Een pelgrimstocht die zijn weerga niet kent. De meesten in complete onwetendheid van het hoe en wat. Ze kijken met waterige ogen naar buiten en zien het vertrouwde platteland met haar rijstvelden plaatsmaken voor het urbane geweld met haar hijskranen. Er is geen plek voor emotie, er wordt nog gebeld met huilende kids maar het laat niet over. Ik maak me geen illusie en besef dat diep van binnen de waterlanders in overvloed aanwezig zijn.

Ik lees in het boek 'camera obscura' van Hildebrand. Wow wat cool en wat ben je toch literair geëngageerd. Gratis ebooks zijn nou eenmaal archaïsch. Toch vind ik het een aanrader, zeker voor de kosmopolieten onder ons die altijd maar beweren weg te willen uit dat smaakloze Holland. Het gras hier in China is misschien wel groen maar daarvoor hebben ze maar al teveel verf voor nodig om dat te bewerkstelligen. 

Of ik onbewust opium gevoerd ben, droom ik alsof ik in een trip zit.