dag 6

Update nog van gisteravond. Een kamergenoot van me is hard aan het studeren in de lobby van het hostel. Ik vraag hem of hij trek heeft in een peuk. Dat lust hij wel en zo geschiedde. Het gesprek verloopt roestig. Ik vraag hem naar zijn naam. Zijn Chinese naam vind hijzelf te moeilijk voor mij dus zegt hij:" call me Mikajorda". Ik vind alles prima, Mikajorda it is. Het kwartje valt later pas, oh Michael Jordan, yes basketball player very good. De knul heeft morgen een solicitatiegesprek bij een soort van rechtbank. Hij vraagt of ik mee ga twee vrienden ophalen van het busstation en zo geschiedde. De twee vrienden blijken vriendinnen te zijn en na half uur is er nog geen woord gewisseld maar zijn er wel al tientallen selfies gemaakt en stond ik al weer op WeiBo (de Chinese facebook). Ben je blank en heb je geen zelfvertrouwen? Kom naar China!

We eten wat en drinken een biertje. De eerste woorden die ik krijg toegeworpen zijn 'your hair not flat'. Bedankt, Captain Obvious. Ik bevestig haar empirische onderzoeksconclusie met een volmondig 'Dui' (klopt). Ze nodigen me uit om de volgende morgen samen te gaan ontbijt. Wel om half 7. Bu wenti, ik ben bij.

Om half 7 zit ik met Michael Jordan en zijn vriendinnen aan de baozi, een stoommandje met 10 mini bapao's, jummy for my tummy. We gaan nog een laatste keer op de foto en weg zijn ze: soliciteren. Ik vraag ze al roepend na:' Hub ze al geschreven?' Ze antwoorden in koor: 75 breeven. Geintje natuurlijk, ze snapten er geen snars van.

Ik zelf ga ook op pad. Naar de tempel van de eeuwige hemel van de eeuwige vrede van de nog iets, in ieder geval super heilig, hemels en eeuwig. Het blijkt een complex ingericht puur en alleen voor het vertier van de oudere medemens. Niks geen bejaardentehuizen, we brengen opa en oma naar het park bij de tempel. Want daar gaan de remmen los. Er wordt gedanst, ge-tai-chid, gebadmintond en nog een legio aan activiteiten. Vitaal dat ze zijn, onbeschrijflijk, hier komt geen viagra aan te pas. Pap, mam mochten jullie ooit nog met pensioen mogen. Twijfel niet langer, dit is 'the place 2 be'.

Ik loop een stukje door wanneer plots een paar veren met iets er onder bungelend, over mij heen vliegt. Mijn reflex is een hakactie waarmee het object keurig terug belandt op de borst van opa Chang. Die vol verbazing de bal weer terugspeelt. Aanname op de borst, een 'around the world' en ik speel hem door naar oma Chang links van me. De aanwezige chemie is louter met superlatieven te omschrijven. Onovertroffen. Oma Chang maakt de veerballen zelf en ik schaf er linea recta eentje aan. Marketing technisch krijgen opa en oma Chang trommelgeroffel.. 5 sterren. Hun strategie werkt als een tiet.

Niet veel verder op staat de lokale Henk Krol als een heuze dirigent flink met zijn armen te zwaaien. Een leger senioren volgt met luidkeels gezang. De communistische strijdliederen brengen me in extase. Wat een trots, de nostalgie spat er vanaf. Als de tijd rijp is, zal ik me meteen inschrijven voor dit Beijings mannenkoor. Ik sluit mijn tour af en pak de metro naar het Olympisch park.

Geef mij maar het vorige park. Te massief, te grootsch en te Westers. Het grootste vermaak vind ik een Chinese knul met asperger. Ik zie op een afstand toe, hoe hij voor een politieagent, die de wacht houd bij een post, gaat staan. Terwijl hij aan hem vraagt of hij het niet warm heeft, maakt hij knoopje voor knoopje van het overhemd van de agent open. De agent veroert geen vin maar als blikken konden doden. Was de knul ter plekke gesneuveld. De knul heeft er geen boodschap aan. Plots komt paps aangesprint en verlost de agent van zijn zoon.

Niet veel later krijgt de knul mij in het oog. Hij kijkt me aan en vraagt 'waarvoor ben jij zo raar?' Ik denk 'heb je jezelf wel eens gezien'. Maar spreek de woorden 'wei shen me?' (waarom?). De knul antwoord 'je hebt twee verschillende kleuren sokken aan, je ogen zijn blauw en je schoen is kapot'. Hij heeft helemaal gelijk, ik ben ook een vreemde pekingeend in de bijt. Mams en paps worden ongeduldig en halen de knul bij me weg. O ja eerst nog op de foto. De knul wordt meegesleurd en al achteruit lopend blijft ie naar me zwaaien. Was graag een keer een dag met hem eropuit getrokken.

Op naar de KFC, friet met kip eten. De schoonmaakster staat een kwartier lang voor me dezelfde tafel te poetsen en mij aan te gapen. Ze heeft een fikse snor. Ik voel me misselijk en scheer me weg (stille hint).

Eenmaal weer terug op het hostel, is er contact met het thuisfront. Waarschijnlijk overmorgen naar Binnen Mongolie met de trein. Wellicht daarna Engels les geven in Xi'An. Besloten om eerst wat warme kledingstukken, mijn kapotte asics renschoenen en mijn overbodige armani nektasje te doneren aan een zwerver of een dergelijke. Een zwerver met een armani-tasje, lijkt mij een mooi aanzicht.

Morgen ga ik naar het zwembad, want het is hier warm. Doei.