Dag 16

Waarde lezers,

Om eerlijk te zijn, ontbrak het me de afgelopen tijd aan WiFi maar vooral aan puf om jullie op de hoogte te houden. De slijtage die mijn lichaam ondervond na het avontuur op de berg lijkt me vergelijkbaar met een vrouwenlichaam na de bevalling van een dwarsliggende tweeling. Uitgepuft lig ik een halve dag op mijn bed schaapjes te tellen.

Wat een onzin, als de moeder van Erwin en Ronald het kan, kan ik het ook. Opgestaan en gaan banjeren door de straten van Xi'an. Bij deze een ode:

"Je Schilderswijk is minder bezocht dan je Moslimkwartier. Ik kan er uren door dwalen ook al heet het een kwartier. Pracht en vuil op dezelfde klinkers. Ik zie een obese westerling een broodje wegwerken met de zweetdruppels glinsterend op haar bolle toet, ik zie een blind koppel elkaar begeleidend door de straten muziek maken. Verlies mijn gedachte en loop achter een schele Islamiet aan die verzen uit de Koran zingt. Steeds dieper zink ik weg. Ben verdwaald maar het maakt niet uit. Neem mezelf voor te blijven, noem me Oli Baba en tour met een peuk in mijn mik op mijn elektrische scooter door je steegjes. In de nacht hang ik posters op met naakte vrouwen. Missionaris van het "doe eens normaal gekke moslims". Op de hoek van de straat verkopen ze lamsharten. Als ik lam ben, verkoop ik ook mijn hart aan deze plek. De verkoper lacht me toe en zegt: no alcohol. Ik denk aan thuis en bedenk me."

In de avond uit eten met Cheer. Cheer is niet saai en dat ik die woorden ooit in mijn mond heb genomen, doet me walgen van mezelf. Cheer bedankt dat je naar mijn verhaal wilde luisteren en me uitlachte. Bedankt dat je me op schapenmaag trakteerde  waar ik om een lammetjeshart vroeg. Jij snapt het en ik moet nog veel leren.