dag 13

De dag dat ik de verschillen leerde tussen Japanners en Chinezen en stopte met roken..

Ik word aangenaam laat wakker, waar ik mezelf voor blaam aangezien de tijd hier racet en ik niet kan achterblijven op mijn driewieler. Heb zin in een sigaret en dat is een slecht teken. Genoeg reden er mee te kappen. Waar ik ooit het advies kreeg sigaretten te kopen om conversaties te beginnen. Ben ik het steeds vaker die gesprekken tegen mezelf aankoopt puur en alleen om zo'n goud witte pretstaaf in m'n mik te steken. Het is ook niet zo dat ik per se de Chinezen die roken leuker vindt dan die niet roken dus dat argument is niet valide.

Er wordt ontbeten bij de toko tegenover. Grote vlezige noodles met sambal en enkele slierten pak-soi, niet helemaal tevreden maar het is een financiele meevaller en dat is dan wat het is.

Het idee voor vandaag is om over de stadsmuur heen te fietsen in de regen. Het weer is al naar wens en in de mieser loop ik op mijn doel af. De fietsenverhuur zaak boven op de muur wordt gerund door een Chinese jongedame met een gezicht als een zuurstok, moet ze zelf weten. Ik voel mijn Vaderlands glorie door mijn aderen jekkeren zodra ik op de speciaal voor mij afgestelde mountainbike stap. Met het deuntje van Turks Fruit in mijn achterhoofd vlierefluit ik over de 1000 jaar oude stadsmuur.

Plots komen er twee Japanners op een tandem Hari Kiri stijl voorbij gesprint. Pik ik dat? Neen. Er achteraan, op de pedalen en na een kleine sprint lig ik tete a tete met Arie Gato en Co Nichiwa. De finnish is een wachttoren ver aan de horizon. Of het een fotofinnish is of niet, maakt niet uit. Na de wedstrijd toch samen op de foto. Ik vraag waar ze vandaan komen. Osaka, Japan. Ik begin aan het vaste riedeltje aah Japan, arigato, konichiwa, nagazaki, fukushima. Ze blijken niet geamuseerd. Of er in Europa geen radioactieve rampen zijn? Ik geef hem gelijk en vertel dat we in Nederland Coen en Sander hebben. Na uit te leggen wat dat inhoudt, wensen ze me sterkte en geven me een stevige handdruk.

Over de kenmerkende verschillen tussen Japanners en Chinezen. Zodat wij als kortzichtige Hollandse boeren ze niet meer onder de titel spleetogen hoeven te benoemen. In mijn korte periode hier ben ik al miljoenen Chinezen en enkele Japanners tegen gekomen. Door een onderzoeksstrategie toe te passen met als tools informeren, confronteren en observeren ben ik tot een conclusie gekomen. Bij deze:

-Japanners zijn nette en geordende mensen/ Chinezen zijn ietwat goor en onbeholpen.

-Japanners zijn modieus, met een originele, natuurlijke stijl aan kleding en accessoires/ Chinezen dragen Spongebob shirts en af en toe een Mao petje.

Van deze conclusies uitgaande zou je mij vast voor een Jappofiel aan zien. Niets is echter minder waar. Waar Japanners nog in verdere mate als de Duitsers in Europa gebukt gaan onder striktheid en streven, leven de Chinezen meer als een veertje in de lucht en zweven mee op de stroom van de wind. Naar mijn idee een vredevoller concept. Dit zie je ook terug in het verschil in hobby's van de twee. Waar Chinezen zich tegoed doen aan tai chi, badminton, vliegeren en thee drinken. Is de Japanner veel extremer en doet het zich ten goede aan extreme, buitengewone seksuele expanties (voor de liefhebbers 'bukkake' is een Japans woord, ik raad het ten strengste af het in een zoekmachine te gooien) en is zelfmoord ook nog steeds samen me Pokemon de rage onder de Japanse jeugd. Het is maar wat je leuk vind(t).

's Avonds word ik mee uiteten genomen door Cheer, een vriendin van mijn Chinese vriend Kent. We gaan naar het Moslim kwartier en eten soep met lamsvlees. Ik vind het eigenlijk een saaie vrouw, maar omdat ze mijn voer betaalt, wil ik graag nog een keer hotpot met haar eten. Waar de kieskeurigheid vandaan komt om deze vrouw als saai te betitelen. Ik ontmoet veel mensen. Waarvan heel veel minder, niet of het tegenovergestelde van saai zijn. Mazzeltov!