dag 4

De hele nacht wakker gelegen aangezien Fu Yong Hai die boven me lag de trilfunctie in zijn stembanden heeft aan staan als hij slaapt. Het ikea bed rammelde als een Gronings rijtjeshuis op de schaal van richter.

Om half 9 afgesproken met mijn grote maat Mr. Su, vriend van Kent. Mr. Su is de zoon van een belangrijke man in de partij (there ain't no party like a communist party). Hij is drie kwartier later op de afgesproken bestemming. 'Bad traffic Beijing', ja m'n reet, gewoon verslapen. Hij staat me in de straat op te wachten in zijn BMW 7 serie. Ik heb nog niks gezegd of de vriendelijke man giechelt al als een klein meisje. Deze man vind echt alles grappig wat je zegt. Al zeg je dat je terminaal ziek bent, je krijgt de lach niet van zijn gezicht.

We zijn onderweg naar de verboden stad en bespreken het leven. Hij is 28 jaar, werkt 60 uur per week in een kantoor op de lokale Zuid-as. Hij bespreekt de zware kluif van zijn generatie. Allemaal enigskinderen die met 1 inkomen voor 7 familieleden of meer voor brood op de plank moeten zorgen. Hij vraagt me hoe we dat in Nederland oplossen. Ik vertel hem dat we de ouderen met zijn allen opsluiten in een verzorginstehuis waar we ze in hun eigen uitwerpselen laten gaar koken. Hij vindt het respectloos maar al gauw komt er toch een woord van begrip uit. 'Het is wel weer een last minder'.

We hebben het over de verschillen in instelling van het Westen en het Oosten. In China draait het allemaal om de relaties die er zijn in het sociale systeem. Vader tot zoon, vriend tot vriend, keizer tot knieler voor de keizer. De normen en waarden van Confucius, een man met een baard. Ik zeg dat wij ook zo iemand hebben rondlopen, man met baard die predikt over normen en waarden. Hij gooit cadeautjes door de schoorsteen en heeft een leger van zwarte slaven. Su is onder de indruk.

Na uren wachten in de rij voor de Verboden Stad, mogen we eindelijk naar binnen. Er worden audioguides aangeschaft en onze tour begint. Ik bega meteen al mijn eerste fout bij het opstapje door de eerste poot, ga ik op het opstapje staan. Volgens Su zal ik nu een langzame en pijnlijke dood lijden. Wat een lul, niet even zeggen van tevoren nee hoppa lekker sterven. Nou ja gelukkig is er iets als euthanasie in Nederland. 

Het complex is overweldigend en complex. Er zijn duizenden ruimtes voor hoeren, wapens, personeel en al het andere wat de keizers beaamden. De verhalen over de keizers aanhorende dwaal ik af. Het is 32 graden en mijn water is al uren op. Ik probeer duidelijk te maken dat het wel genoeg Verboden Stad is voor mij. Su krijgt er echter geen genoeg van, met het motto 'culturele integratie voor hydratatie' sluiten we de tour af.

Terug in de auto krijgt de knul een telefoontje. In een mum van tijd gaat zijn gezichtsuitdrukking van Eddie Murphy naar Jerney Kaagman. Hij verteld dat we enorm moeten haasten met lunchen want zijn afspraak is vervroegd. Ik zeg 'Pikkebaas, jij moet lekker naar je afspraak gaan en dan neem je me vanavond maar mee uit eten'. Ik pak een taxi, bestel rijst met kip en begin aan mijn siesta. Vanavond Peking eend eten met de knul.

Shenghuo feichang bang!