Dag 18

Trein reizen doet transpireren, constiperen maar zoals eerder al vernoemd ook inspireren. Bij deze een autobiografisch dingetje:

"Al dat reizen en waar je overal naar toe kan.

Vreemde vogel, grote neus, voel me net een toekan.

Grote aap, klein hok, als een orang oetan."

"Weinig groenten, vreemde vogel, komt niet meer aan kakken toe.

Maakt niet uit waar je naar toe kan, laat me gewoon weer kakken, toee.

Grote wallen, oerang oetang, deze aap is moe."

Ik kom later aan dan afgesproken maar Miss Zand is niet boos. Zelfs niet teleurgesteld. Eerst eten bij de ouders. Mams kookt de sterren van de hemel en Paps blijkt een stevige drinker. Het is me om het even. Ik zing op aanvraag het Wilhelmus voor ze. Ze vragen om een vertaling,ik laat ze in een illusie achter. I'm from German blood? Volgens mij tik je niet meer helemaal lekker, denken Paps en Mams. Je ziet er moe uit ga maar lekker slapen. 

Het appartement krijgt tien sterren, de douche is semi-lauw af te stellen en het uitzicht op de skyline is belle-vue. 

Ik kijk in de spiegel, ik ben flink afgevallen en mijn ogen ingevallen. Het is vijf uur 's middags als ik onder het genot van een bulderende airco mijn nest in duik.