treinreis naar Shanghai

De treinen in het Oosten des lands zijn luxer dan de treinen in het Westen. Luxer wil niet zeggen minder gezellig. De hele coupe wordt overspoeld met 'laoren' (bejaarden). De eerste die een gesprek met me aanknoopt is schijnbaar een van de leiders van de bubs. Ze vindt mijn Chinees 'keyi' (goed genoeg) om mij aan de hele zonnebloemclan voor te stellen. Zit je daar tussen de bejaarden dames met zijn zessen opgepropt op de twee onderste bedden van het coupeetje. Man jij bent lang, zegt de ene. Ik denk wel twee meter, zegt de ander. De vrouw naast me laat een wind. Ik kan het niet laten en laat er ook eentje ontglippen. Wat volgt is een collectieve slappe lach van een minuutje of tien. Wat ik ga missen aan China? Dit.

Ik bedenk me dat ik toch wel een aardig woordje Chinees kan op het moment. De enige woorden die ik onbewust niet geleerd heb, zijn de negatieve. Iets lelijks is niet mooi en iets slechts is iets niet goed. Iets niet moois is toch altijd wel mooier dan iets lelijks. Vind het geen slecht idee om de negatieve woorden gewoon uit het vocabulaire te schrappen. Een woordje extra om iets te omschrijven is de moeite niet voor de praatgrage mens. De wereld wordt er misschien wel iets mooier van. Ik ben in ieder geval nog niets stoms, lelijks of slechts tegen gekomen hier. Puur omdat ik er de woorden niet voor had.

Het laatste weekje is aangebroken, twee dagen Shanghai, drie dagen Beijing en het is finito basta. Shanghai is een stad, die je nauwelijks meer Chinees kan noemen, dus het traditionele China heb ik al gedag gezegd. Het hostel in Shanghai heeft zelfs een matras in het stapelbed, dat heeft naar mijn idee niks met China te maken. Vandaag op bezoek in het moderne China en kijken of het bevalt.

De ballen.